Zasłona - Blake Healy

Zasłona

Patrzymy w Duchu, by widzieć Jego!
Widzenie w duchu ma sens i przynosi dobre owoce tylko wtedy, kiedy intymność z Bogiem i szukanie Jego twarzy jest sednem wszystkiego, co robimy i po co to robimy. Oglądamy sferę ducha, żeby wiedzieć, co On robi. Widzimy w duchu, żeby wiedzieć, co jest gotowy zrobić.


Recenzje:
Wszyscy potrzebujemy ludzi, którzy będą nas wspierać w naszym obdarowaniu i życiu duchowym, ale na ogół skłaniamy się ku naszym własnym sposobom łączenia się z Bogiem i Duchem Świętym. Książka Blake’a jest doskonałą okazją, by wyrwać się z tego, co nam dobrze znane. Jego wspaniały styl pisarski sprawia, że swoje duchowe poglądy przedstawia przystępnym językiem. Ta książka poszerzy twoje horyzonty, zwiększy twój głód i wyposaży cię na dni, w których żyjemy!
Paul Manwaring, autor książki Pocałunki od dobrego Boga

Czytając tę książkę miałam chwilami wrażenie, że poznaję dzień z życia twórcy komiksów - roboczy dzień, oczywiście. W poszukiwaniu natchnienia spędza on czas w kawiarniach i kościołach, obserwując zwykłych ludzi, obcych i znajomych, a jego bogata "wyobraźnia" podsuwa mu gotowy scenariusz. Niezwykłość tego mechanizmu polega na tym, że to nie wyobraźnia dostarcza mu tych interesujących obrazów, ale świat duchowy - ten prawdziwy, którego większość z nas nigdy nie widziała.
Świat niewidzialny jest zapewne pociągający - przypuszczalnie dla każdego. Jest jednak taki aspekt sfery objawienia, dotyczący wszystkich ludzi, a zwłaszcza tych widzących, który wiąże się ze zdrowiem emocjonalnym. Autor książki pisze, że "rany, z którymi się nie rozprawiamy, wykrzywiają nasz sposób postrzegania ludzi i nas samych". 
Zasłona wzbudza więc we mnie pytanie: jak wyglądałoby nasze życie i jak traktowalibyśmy siebie nawzajem, gdybyśmy mogli dostrzec to, co w danej chwili dzieje się w duchowej rzeczywistości. Czy nasze uprzedzenia względem ludzi straciłyby wówczas rację bytu? Czy czulibyśmy większą bojaźń przed Bogiem i nie bylibyśmy tak skorzy do ulegania złym wpływom? A może wreszcie zrozumielibyśmy, czym jest miłość, miłosierdzie i współczucie dla drugiego człowieka. Tylko będąc wolnymi od zranień możemy właściwie korzystać z daru objawienia, ponieważ dar ten, jak każdy inny, nie jest nam udzielany dla zaspokojenia naszych egoistycznych ambicji, czy wymierzania "sprawiedliwości" naszym wrogom, lecz dla budowania, zachęcania i uwalniania, a to możliwe jest tylko wtedy, kiedy chodzimy w przebaczeniu, w wolności od zranień, i kiedy prawdziwie kochamy. Niezwykle inspirująca książka.
K.M.

Książka ta może albo inspirować i wzbudzać tęsknotę za głębią w relacji z Bogiem i tym, co wiąże się ze sferą duchową, albo obrażać umysły religijnych ludzi, którzy w szczerości pragną żyć uświęconym życiem, lecz odrzucają wszystko, co nie mieści się w ich pojmowaniu Boga i chrześcijaństwa. Na pewno jest jeszcze trzecia opcja, i czwarta, i może piąta, ale w tej chwili skupiam się na tych dwóch. No bo co można sobie pomyśleć, kiedy ktoś mówi, że właśnie widzi Jezusa tańczącego lub śmiejącego się do rozpuku na niedzielnym nabożeństwie, a pastor kościoła w tym samym czasie leży na podłodze i jęczy? Kiedy w końcu udało mu się wstać, i tak nie był w stanie ustać przez całe kazanie, które sam głosił. Czy argument, że w ocenie wielu ludzi było to najlepsze kazanie jego życia, będzie wystarczający dla kogoś, kto większą wagę przykłada do zewnętrznej formy, do przestrzegania zakazów i nakazów, niż do spraw ducha i serca?
Zajrzenia za zasłonę i wgląd w sferę niewidzialną, choćby na moment, może całkowicie odmienić serca nawet najbardziej zagorzałych oponentów tak zwanych manifestacji duchowych. Jakże często w ogóle nie rozumiemy, co się dzieje z kimś, kto naszym zdaniem dziwnie się zachowuje. Jesteśmy tacy szybcy w ocenianiu, komentowaniu i osądzaniu, wierzymy we własne przekonania, w to, co myślimy, choć nie zawsze jest to prawdą. Ale kłamstwa, jak pisze Blake Healy, mają moc, dopóki w nie wierzymy.
Myślę, że ta książka może w radykalny sposób zmienić nasze pojmowanie spraw duchowych, wzbudzić pragnienie darów objawienia, widzenia, ponieważ tak naprawdę wszyscy jesteśmy istotami duchowymi, chwilowo zamieszkującymi swoje ciała, a świat niewidzialny (niebo) jest miejscem naszego pochodzenia, za którym w głębi ducha tęsknimy. Może już czas zweryfikować nasze wierzenia i zburzyć warownie kłamstw, a zapragnąć głębokiej i bliskiej relacji z Bogiem, prosząc Go, by zerwał z naszych oczu zasłonę, która uniemożliwia nam właściwe postrzeganie rzeczywistości... To lektura dla każdego!
M.R.